Dilemma: Mag ik mijn collega’s vragen wat meer onder de indruk te zijn van de dood van mijn hond?
‘Enige weken geleden is mijn hond plotseling gestorven. Ik mis haar erg. Ik heb last van verschillende kenmerken van rouw: verlies van concentratie, moeilijk focussen en vermoeidheid. Af en toe overvalt het verdriet me en moet ik huilen. Wat niet meehelpt, is dat ik weinig begrip vind bij mijn werkgever en collega’s.
Na de vele vragen wanneer ik weer een nieuwe hond neem, kreeg ik deze week de vraag of mijn verdriet niet te groot was ‘voor maar een hond’. De collega suggereerde hulp te gaan zoeken.
Ik verdraag deze opmerkingen niet. Mijn hond heeft negen jaar bij mij gewoond. Ik heb geen partner of kinderen. Ik werk op een middelgroot architectenbureau en nam mijn hond regelmatig mee naar kantoor als dat kon. De meeste collega’s waren erg op mijn hond gesteld. Ze haalden haar aan en af en toe liep iemand even een blokje met haar om.
Ik mis begrip én uitingen van medeleven. Ik zou een troostboeket best passend vinden, net zoals een condoleance-kaart met de namen van de collega’s. Ik heb immers een ingrijpend verlies geleden. Ik leef al jaren mee met mijn collega’s als bij voorbeeld een ouder is gestorven, terwijl zij daar soms heel wat minder tijd mee doorbrachten dan ik met mijn hond. Is het raar dat ik meer begrip verwacht van mijn collega’s?’