Korte historische schets
In januari dienen werkgeversorganisatie NUPLUVI en FNV hun voorstellenbrieven in, door ons gevolgd op 8 februari 2021. Daarmee hebben partijen hun inzet bepaald. Al in oktober 2019 wilden de werkgevers al direct verslechteringen doorvoeren en de cao ongewijzigd verlengen. In zijn voorstellen brief geeft NEPLUVI wederom dat zij geen ruimte zien voor arbeidsvoorwaardelijke verbeteringen. Ongewijzigd verlengen lijkt het maximaal haalbare.
In de eerste onderhandelingsronde herhalen werkgevers hun standpunt, maar zien uiteindelijk toch mogelijkheden thema’s te benoemen waarover zij met ons in gesprek willen. Een goede verstaander hoort ook geluiden die lijken te duiden op ruimte voor verbeteringen. De tweede ronde werd verschoven van 4 maart naar 17 maart. Werkgevers wilden meer tijd voor raadpleging van de achterban. En nu na maanden van voorbereidingstijd en weken voor verkrijgen van een ruimer mandaat komen ze met 0,0. Van verslechteringen van niets naar iets, weer naar niets.
Boos, bang, bedroefd en blij
Deze vier emoties komen in ieder geval bij mij langs als ik terugblik op de afgelopen maanden. Boos vanwege het jojo-en. Bang voor de toekomst van deze sector. Bedroefd om zij die onder moeilijke omstandigheden buffelen en hun inzet niet beloond zien: jij en je collega’s. ‘Blij’ met grote aanhalingstekens dat werkgevers niet teruggrijpen op hun oorspronkelijke plan: verslechteren. Wat bij mij overheerst is verbazing en teleurstelling. Ik vraag mij af of deze sector bestaansrecht heeft in een Nederland waar nu een politieke discussie gaande is over armoede en minimumloon. Als jezelf als NEPLUVI niet kunt bedenken dat verregaande verbeteringen van arbeidsvoorwaarden hard nodig zijn in deze sector, dan verdien je het misschien niet om te ondernemen. Altijd op het randje van het betamelijke. Beloven, maar schouderophalend niets doen. Bij naleving van de cao vooral wijzen naar die moeilijke vakbonden. Het is droevig gesteld. Arbeidsverhoudingen staan onder druk, bestaande relaties imploderen. Bizar, anno 2021. Maar dat het kan, heeft NEPLUVI bewezen.
Van tafelgenoot tot poortgenoot
Als verder overleg geen zin heeft, als werkgevers zich hebben ingegraven dan wordt het tijd dat wij ze weer dwingen tot overleg. Dat wij ze uitgraven. Dat doen wij niet aan de onderhandelingstafel, dat doen wij aan de bedrijfspoorten. Samen met jullie. Schouder aan schouder. Eendrachtig gericht actievoeren luidt het parool. Wat we gaan doen bepalen wij samen met onze kaderleden. In de tussentijd kun jij met je collega’s ook ketelmuziek maken in het bedrijf. Op de werkvloer, in de bedrijfskantine, op de parkeerplaats of met collega’s onderweg naar huis. Vertel je werkgever wat je er van vindt. Een op een, via de ondernemingsraad of personeelsvertegenwoordiging. Samen sterk met de blik vooruit.
Wordt vervolgd.
Emiel Peper
bestuurder CNV Vakmensen
M. 06 2343 2081
E. aem.peper@cnvvakmensen.nl
