Betse mensen,
De Qlip directie heeft ons laten weten dat zij op dit moment vanwege de actuele ontwikkelingen geen mogelijkheden ziet om het gedane eindbod te verbeteren en dat daarom het gedane eindbod niet wordt ingetrokken. De directie heeft ons wel gevraagd om aan te geven welke overwegingen bij onze leden ten grondslag liggen aan het afwijzen van het eindbod. Deze overwegingen wil men in beraad nemen en daarover wil de directie dan met ons in gesprek. De gevraagde overwegingen geven we natuurlijk graag aan en ook het gesprek gaan we niet uit de weg.
Wij zijn echter wel van mening dat het heel goed zou zijn wanneer wij dit gesprek in kunnen gaan vanuit de wetenschap en het vertrouwen dat er sprake zal zijn van een gesprek tussen twee partijen die een gelijkwaardige positie innemen. Volgens ons is dat een voorwaarde wil zo’n gesprek een uitkomst opleveren waar echt draagvlak voor zal zijn.
Dus hebben wij nagedacht over de vraag of er sprake is van die gelijkwaardige positie en we zijn daarbij tot de onderstaande analyse gekomen. Wij delen deze analyse met jullie met daarbij de vraag of jullie je hierin herkennen. Mocht dat zo zijn dan is onze vraag aan jullie of jullie bereid zijn om ervoor te zorgen dat die gelijkwaardige positie weer gaat ontstaan. Wij geven ook aan hoe dat volgens ons zou kunnen. Wanneer jullie onze analyse niet- of maar deels herkennen dan zij wij benieuwd naar jullie analyse.
Onze analyse.
De onderhandelingspositie van veel Nederlandse werknemers, ook die bij Qlip, wordt er met het jaar slechter op. Daar bedoelen wij mee dat het CAO overleg steeds vaker wordt gekenmerkt door werkgevers die weten dat, wanneer het niet lukt om overeenstemming te bereiken over een nieuwe CAO, dit voor hen geen enkele gevolgen heeft. Werknemers leggen zich uiteindelijk toch neer bij hetgeen de werkgever wil ook al zijn ze het er mee oneens. Daardoor-zo is onze visie- is er eigenlijk helemaal geen sprake van onderhandelen. De werkgevers weten op voorhand dat ze geen wezenlijke concessies hoeven te doen. Ze weten immers dat de partij waarmee ze onderhandelen machteloos is en dus pakken de onderhandelingen altijd slecht uit voor de werknemers. Het huidige CAO overleg doen werkgevers dus in hoofdzaak voor de vorm. Daarbij heeft een CAO akkoord voor de werkgever als voordeel dat de werknemers niet alsnog zelf kunnen onderhandelen over hun individuele arbeidsvoorwaarden, er is immers een CAO waar ze aan gebonden zijn. Kortom, een uitkomst die altijd in het voordeel van de werkgever is. Goed beschouwd en in alle eerlijkheid, “Nep onderhandelingen dus”.
Alleen wanneer vakbonden in staat zijn om de werknemers/hun leden te mobiliseren gaan er “echte onderhandelingen” ontstaan. De werkgever heeft er dan namelijk een groot belang bij om tot een akkoord te komen dat echt draagvlak heeft onder de werknemers. Hij weet immers dat geen draagvlak tot arbeidsonrust zal leiden. Dus kan de werkgever het zich niet meer permitteren om hoofdzakelijk naar zijn eigen belang te kijken en zal hij rekening moeten houden met de belangen van de werknemers.
Zoals gezegd, ook bij Qlip speelt volgens ons het bovenstaande. Het aantal werknemers dat als percentage van het geheel aan werknemers lid is van een vakbond is best goed. Het probleem is dat deze vakbondsleden (jullie dus) niet samenwerken waardoor de directie als het gaat om de arbeidsvoorwaardenontwikkeling vrij spel heeft.
En wat nu dan?
Er van uitgaande dat jullie onze analyse delen zijn er volgens ons 2 smaken en die zijn;
- We hobbelen door op dezelfde voet, dan blijft jullie positie aan de “CAO onderhandelingstafel” wat die nu is , namelijk slecht;
- Jullie gaan als leden samenwerken waardoor de directie zich genoodzaakt zal zien om de huidige koers (“ik bepaal wat er gebeurt als het gaat om de CAO”) te verlaten omdat de directie inziet dat die koers tot conflicten zal leiden omdat “zijn” werknemers dit niet langer zullen pikken.
Dat samenwerken zou, wil het effectief zijn, volgens ons dan als volgt vorm gegeven moeten worden:
- Alle leden nemen deel aan discussie en de besluitvorming als het gaat om het CAO proces (geldt ook voor Sociaal Plan of andere collectieve zaken);
- We gaan allemaal achter de besluitvorming staan zoals die tot stand komt tenzij er sprake is onoverkomelijke bezwaren. We besluiten dus bij meerderheid, dat betekent dat we ‘de rijen sluiten’ en weer ‘als één naar buiten treden’;
- We doen allemaal mee aan ‘acties’ wanneer daartoe bij driekwart meerderheid is besloten.
Voor mij en mijn FNV collega geldt dat we machteloos zijn wanneer we niet worden gesteund door jullie. Dat weet de directie heel goed en dus handelt zij daar naar. Ga wat dat betreft maar bij jezelf te rade; jij gaat niet 1,25 euro voor iets betalen wanneer je dat ook voor 1,00 euro kun kopen!
Laat ons weten of je onze analyse deelt of niet.
En als je die deelt of je bereid bent om samen te gaan werken om te komen tot die veel steviger positie aan de onderhandelingstafel.
Deel je onze analyse niet, waar wringt dan volgens jou de schoen?
Wij zijn benieuwd naar jullie reacties. Mail die s.v.p. voor woensdag 19 maart aan ons.
Onderstaand onze e-mailadressen.
Aan de hand van het aantal reacties en de inhoud zal worden bekeken ‘hoe verder’.
Met vriendelijke groet,
Gerard van Dijk
Bestuurder CNV vakmensen
g.vandijk@cnvvakmensen.nl
Ron Vos
Bestuurder FNV Voedingsindustrie
ron.vos@fnv.nl