Naam: Wilma van Steen (58)
Functie: leidinggevende bij een distributiecentrum, vier dagen per week
Mantelzorger van: haar moeder
‘Mijn vader kreeg 10 jaar geleden kanker. We wisten dat hij daaraan zou overlijden. Mijn moeder kon toen het grootste deel van de mantelzorg op zich nemen, maar zelf wilde ik ook graag iets voor mijn vader betekenen. Bijvoorbeeld door af en toe eens mee te gaan naar een arts.’
‘Werk is werk’
‘Daar viel niet over te praten met mijn bazin bij het koeriersbedrijf waar ik toen werkte. ‘Werk is werk’, vond ze. Dat heb ik heel moeilijk gevonden. Ik voelde me tekortschieten naar mijn vader, al toonde hij begrip. De weigering van mijn bazin heeft ook wel iets betekend voor de werksfeer. Ik was niet langer bereid een stapje harder te lopen. Als ze bijvoorbeeld vroeg of ik kon overwerken, zei ik ‘nee’.’
Wereld van verschil
‘Inmiddels werk ik in een distributiecentrum. Deze werkgever gaat heel anders met medewerkers om; een wereld van verschil! 2 jaar geleden is mijn moeder gevallen. Ze is 2 keer aan haar heup geopereerd, en tijdens de periode van revalidatie had ze veel hulp nodig.’
Geen thuiszorg
‘Na de tweede operatie was er niet meteen thuiszorg beschikbaar. Daarom heb ik toen een paar maanden lang de zorg voor mijn moeder op me genomen. Mijn dochter heeft, naast haar fulltimebaan als leerkracht, ook gedaan wat ze kon. Dat doet ze nog steeds. Ik heb veel steun aan haar.’
Gesprek met leidinggevende
‘Al vrij snel heb ik mijn leidinggevende verteld over de situatie met mijn moeder. Die zei: ‘Als je haar moet helpen of met haar naar het ziekenhuis moet, gá je gewoon. Daar hoef je geen uren of vrije dagen voor in te leveren. Of ik het lastig vond erover te praten? Helemaal niet! In dit bedrijf zijn we heel open naar elkaar. We kunnen over leuke dingen praten, maar ook over vervelende.’
Hulp nodig
‘Op dit moment kan mijn moeder weer veel zelf. Maar ze heeft nog steeds hulp nodig bij alles wat ze buiten de deur doet. Meestal ben ik degene die dan met haar meegaat. Ons distributiecentrum is op dinsdag en donderdag gesloten. Ik probeer alle afspraken zoveel mogelijk op die dagen te plannen.’
Geen probleem
‘Zelfs mijn moeder zegt tegen haar arts of pedicure dat ze alleen op dinsdag en donderdag kan. Maar als dat een keertje niet lukt, vindt mijn werkgever dat totaal geen probleem. Jongere collega’s moeten hun kind weleens onverwacht ophalen van het kinderdagverblijf of uit school. Ook daar is altijd een mouw aan te passen.’
Geboft
‘Ik heb ontzettend geboft met deze werkgever. Was ik nog koerier bij het vorige bedrijf geweest, dan had ik een probleem gehad. Waarschijnlijk had ik me dan af en toe ziek moeten melden om met mijn moeder naar het ziekenhuis te kunnen gaan.’
Afspraken in cao’s
‘Omdat ik verwachtte dat mijn werkgever goed zou reageren, heb ik nooit gekeken of er iets over mantelzorg in mijn cao staat. Dat zou ik dus niet weten. Maar afspraken over mantelzorg in cao’s juich ik wél van harte toe.’
Bezuinigen
‘De professionele zorg is soms minimaal. Dat heb ik zelf ervaren toen er geen thuiszorg voor mijn moeder was toen ze uit het ziekenhuis kwam. De regering bezuinigt op zorg en wil dat wij mantelzorgen. Dat kan alleen als onze werkgever ons daar de gelegenheid voor geeft.’
