De vakbond die verschil maakt

Betrokken en verantwoordelijk voor een maatschappelijke bijdrage

Vakantiegeld door de jaren heen

Het idee van vakantie en vakantiegeld is pas 100 jaar oud. Hoe zijn we bij de huidige rechten terecht gekomen?

	Rond 1910 ging de vakbeweging vechten voor vrije dagen. Een werkweek van 70 uur was toen namelijk heel normaal en vrije dagen, die had je niet. De enige rustdag in de week was zondag.
	De vakbeweging concludeerde al snel dat het goed zou zijn als mensen niet alleen vrije dagen hadden, maar ook op vakantie konden. Dat zou de productiviteit op de werkvloer ook ten goede komen.
	Maar doorbetaling tijdens vrije dagen was ondenkbaar en daardoor was een echte vakantie voor veel mensen niet haalbaar. Toch duurde het niet lang tot de eerste branche 1 week betaald verlof per jaar kreeg: de diamantbewerkers in 1911.
	Het duurde nog lang tot dit ook in andere branches gerealiseerd werd. Door de crisis in de jaren dertig en de daarop volgende Tweede Wereldoorlog was het pas rond 1955 normaal om 1 of 2 weken per jaar betaald verlof te krijgen.
	Naast betaalde vakantiedagen kregen mensen sindsdien een extraatje bovenop hun salaris om de vakantie van te bekostigen. Dit is eigenlijk het vakantiegeld zoals wij dat nu ook kennen. Behalve bouwvakkers, zij kregen tot voor kort vakantiebonnen.
	Vanaf 1968 is vakantiegeld wettelijk geregeld. Dit betekent dat de wet bepaalt dat er een vakantietoeslag uitbetaald moet worden en dat deze toeslag minimaal 6% van het bruto salaris is. De meeste werkgevers hanteren echter een vakantietoeslag van 8%.
	In 2008 schatte CBS-econoom Michiel Vergeer in NRC Handelsblad dat werkgevers in mei bruto € 20 miljard aan vakantiegeld uitkeren. Minus belastingen en premies blijft daar € 12 miljard van over.

Lees ook