‘Als ik ziek ben, heb ik niets. Breek ik mijn been, dan hang ik.’ Veronique werkt al ruim drie jaar als restaurantmedewerker bij dezelfde werkgever. Ze heeft een nul-urencontract. Gemiddeld werkt ze zo’n 30 tot 35 uur per week. ‘Mijn werkgever is blij met mij en ik met mijn werk. Maar ik heb nul vastigheid.’
Flexibiliteit
Veronique heeft een hbo-diploma hotelmanagement op zak. Horeca heeft ‘absoluut’ haar hart. Je hoort haar niet klagen over onregelmatige werktijden, werken tijdens feestdagen en in de weekenden en over de flexibiliteit die dagelijks wordt gevraagd. ‘Maar er staat te weinig tegenover. Ik heb geen zicht op financiële zekerheid. Daar heb ik flink last van in mijn dagelijks leven.’
Eigen huisje
Binnenkort trekt Veronique in een eigen huurhuisje. ‘Ik kan dat op dit moment goed betalen van wat ik verdien. Maar ik heb lang geaarzeld: het is spannend omdat mijn vasten lasten nu omhoog gaan. Word ik morgen aangereden of roostert mijn werkgever mij opeens niet meer in, dan komt er hier niets meer binnen. Maarja, ik wil niet altijd bij mijn ouders blijven wonen.’
Verantwoordelijkheden
Net als het overgrote deel van haar collega’s is Veronique nu op zoek naar werk met een vast contract. ‘Dat is moeilijk. Maar bijna fulltime werken op een nul-urencontract zonder zekerheid, dat werkt niet als je vaste lasten hebt en meer verantwoordelijkheden krijgt. Het steekt: er wordt heel veel van me gevraagd in mijn werk en ik doe het met enorm veel plezier, maar ik krijg niet terug wat ik nodig heb om te leven.’